Ιερόθεος μοναχός Δοχειαρίτης (1880 - 1976)

Ο κατά κόσμον Ιωάννης Κυριάκου Κοντόπουλος γεννήθηκε στις Σαράντα Εκκλησιές της Α. Θράκης το έτος 1880. Προσήλθε στην ωραία και ιερά μονή Δοχειαρίου το 1900. Μοναχός εκάρη το 1902. Το 1911 εξελέγη προϊστάμενος αυτής. Επί μία τριακονταετία και πλέον διακόνησε αόκνως στη γραμματεία της μονής. 

Το υπομονετικό κι επιμε­λημένο έργο του παραμένει μέχρι σήμερα αρκετά χρήσιμο. Εργάσθηκε για τη σύνταξη του Καταστατικού Χάρτου του Αγίου Όρους. Διετέλεσε αντιπρόσωπος με βαρύνουσα γνώμη και ήταν σεβαστός απ’ όλους. Ο λογιότατος Ιερόθεος διετέλεσε επίσης καλός ψάλτης και ασχολήθηκε με την αντιγραφή μουσικών χειρογράφων.

Έτρεφε ιδιαίτερα μεγάλη ευλάβεια προς την Παναγία τη Γοργοϋπήκοο, τη θαυματουργή προστάτισσα όλων των Δοχειαριτών πατέ­ρων. Κάποτε μάλιστα που από την υπερβολική κόπωση των γραφείων έπαθαν τα μάτια του, κατέφυγε με θερμή πίστη στην εικόνα της Πανα­γίας και θεραπεύθηκε θαυματουργικά.

Ήταν καλογερικός άνθρωπος. Δεν κατέλυε ποτέ κρέας, παρότι ήταν ιδιορρυθμίτης. Σε όλη του τη ζωή ήταν πάντοτε λιτός και απλός.

Ο Γέροντας Γαβριήλ Διονυσιάτης (†1983) στο ωραιότατο του Λαυσαϊκόν του Αγίου Όρους τον εκθειάζει ως προεξάρχοντα στα διοικητι­κά και πνευματικά έργα της μονής, συνετό, εξυπηρετήσαντα το Δοχειάρι και το Άγιον Όρος, αξιέπαινο ζηλωτή, και καταλήγει: «Ανέκαθεν η Μονή Δοχειαρίου εφίλει την παιδείαν και προσοικειούτο τους μορ­φωμένους, και η παράδοσις αύτη συνεχίζεται και υπό των σημερινών πατέρων, εκ του υστερήματος αυτών μορφωσάντων αρτίως πολλούς υποτακτικούς των».

Κάποτε σε μεγάλη ηλικία, πάνω από ενενήντα ετών, ο κοινός Πνευ­ματικός της μονής τού έβαλε επιτίμιο να μείνει μετανοών κάτω από τον κεντρικό πολυέλαιο του Καθολικού κατά την κοινή ακολουθία. Κι έβλεπες τον πολιό Γέροντα, τον επί πολλά έτη πρόεδρο της Συνάξεως να στέκεται ως αρχάριος μετανοών. Ετελειώθη πλήρης ημερών στις 15.12.1976, για ν’ αναπαυθεί αιώνια από τους πολλούς και μακρούς του κόπους και κατά Θεόν αγώνες.

Πήγες – Βιβλιογραφία

Γαβριήλ Διονυσιάτου αρχιμ., Λαυσαϊκόν του Αγίου Όρους, Βόλος 1953, σσ. 86-87. Πληροφορίες Γέροντος Θεοκτίστου Δοχειαρίτου.

Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος Τόμος Β΄1956-1983, σελ.909-911, Εκδόσεις Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτέμβριος 2011

http://www.pemptousia.gr

Το μονύδριον του Καλλιγράφου

 Ιερόθεος μοναχός Δοχειαρίτης,

Το μονύδριον του Καλλιγράφου

Αθήνα 1929

Πηγή: Αγιορειτική Βιβλιοθήκη

http://athoslibrary.blogspot.gr

Ο Γεράσιμος Σμυρνάκης, στο βιβλίο του ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ (1902), γράφει:

Εξ εγγράφου του 1350, Ιουλίου 1^η, Ινδικτιώνος Γ΄, το κελλίον του Καλλιγράφου, ούτινος ήδη ερείπια σώζονται κατά τον καλούμενον ρύακα του Καλλιγράφου παρά την δεξιάν όχθην αυτού και εν αποστάσει 45΄ από της του Δοχειαρίου, ανήκε τη Μεγάλη Μέση και είχεν εκχωρηθή τη του Κωνσταμονίτου Μονή. Ένεκα όμως διαρπαγής και οικειοποιήσεως της περιοχής αυτού υπό των Δοχειαριτών, μετέβησαν επί τόπου ό τε Πρώτος μετά των Γερόντων και των Καθηγουμένων της Μονής Καρακάλλου Υακίνθου Ιερομονάχου, της του Αλυπίου Ιερομονάχου κυρ Θεοδοσίου, της του Κουτλουμουσίου Θεοστηρίκτου, της του Ραβδά τιμιωτάτου Ιερομονάχου και Πνευματικού Μελετίου, του εκ των Βατοπεδηνών Γερόντων τιμιωτάτου Ιερομονάχου κυρ Ιεροθέου του Ξύστρη, έτι δε και από των Μονών του Ξενοφώντος, Ξηροποτάμου και άλλων, οίτινες πάντες απεφάνθησαν υπέρ των δικαίων του ειρημένου κελλίου, όπερ απεδόθη αυτοίς. Αλλά μετά ταύτα φαίνεται ότι ηγοράσθη υπό των Δοχειαριτών εν παρακμή ούσης της Μονής Κωνσταμονίτου ή άλλως πως περιήλθεν υπό την κατοχήν αυτών, ούτω δε διηωνίσθησαν αι κατά καιρούς διενέξεις αμφοτέρων των ιερών Μονών.