Τρίτη 5 Μαρτίου 2019


θυμσαι γι τν Γρο Αξντιο, πτερ Ησχιε;
Ο Γρο Αξντιος γεννθηκε στν Μνδρα ττικς λευσνος τ 1892. Ηταν γιος κ γενετς. Κανες π μς δν τν φθασε στν ρετ. Τ καλοκαρι δολευε ξυπλυτος γι ν μ φθερ τ παποτσια του πο το εχε δσει Μον.  Γι᾿ ατ σ' λκληρη τν ζω του, μνο τρα ζεγη παποτσια χλασε. Συνεχς τ μπλωνε, τ πιδιρθωνε μχρις του ατ διαλθηκαν τελεως. Τ ρσα πο φοροσε, δν ταν ρσα, λλ μπαλωμνα κουρέλια, τ ποα οτε ς σκιχτρα γι τ πουλι δν καναν. 
Κποτε, Γέρο-νδρας, θλοντας π συμπθεια ν το πετξη τ κουρλια ατ, τ ν κν; πρε τ βρεγμνο παντελνι του πο εχε κρεμσει Αξντιος ξω π τ  κελλ του κα στν θσι του βαλε να λλο δικό του καινοργιο. Σκέφθηκε τι ταν δνατον ν τ ντιληφθ, φ' σον ταν γι πολλ χρνια τελεως τυφλς.
Ο Γρο Αξντιος μ τν φ, κατλαβε τ τχνασμα, κα δν περαξε καθλου τ καινοργιο παντελνι. Στθηκε κρεμασμνο στν θσι του ξι μρες. 
Δν επε ν τ μεταξ τποτε σ κανναν, οτε νας Μοναχς οτε λλος. Κατπιν Γρο νδρας, βλποντας τι πτυχε τ τχνασμ του, κανε τν πρπουσα λλαγ.
Ετσι πρε τ δικ του κουρελιασμνο παντελνι Γρο Αξντιος κα συνχισε θρυβα κα σιωπηλ τν σκητικ του ζω μσα στ κοινβιο.
Μι λλη φορ, τν ρα πο πγαινε στν κκλησα, πεσε κτω στ σκαλι. Τ αματα τρεχαν π τ μοτρα του. Ο Πατρες πγαν ν τν βοηθσουν, κα κενος δν στματησε ν λγ τ «Κριε ησο Χριστ...». Οτε να χ!.. δν κοσθη π τ στμα του. Γι πολλ χρνια πηρτησε ς μγειρος στ μετχια τς Μονς. κε ττε πιτρεπταν κατλυσις κρατος, κενος μως οδποτε τ γεθηκε, οτε κα τ ζωμ του. Παρ᾿ λα ατ μαγερευε ριστα, χωρς ν δοκιμζ τ καταλσιμα ατ φαγητ.
Οταν ταν νος Μοναχς, μαθε τι τν παριον θ λθη ν τν πισκεφθ κατ σρκα δελφς του. κενος π τ πρω τς λλης μρας εχε πρει τ βουν, γι ν κρατσ τν ρετ τς ξενητεας, κα ν διαφυλξη στν καρδι του μεωτο τν πθο το Θεο κα τ μισον μσος πρς τος χοϊκος συγγενες.
Δν εμαι ξιος γ ν μνημονεω τν Γρο Αξντιο. Βλκας ζησα κα βλκας θ πεθνω, γιατ δν γωνσθηκα σ κτι πο κανε ατς. Πολλο Πατρες γωνσθηκαν, λλ κανες δν κρτησε στ πακρο τ τρπτυχον τν ξς ρετν το Γρο Αξεντου: ργατικτης, σιωπ, εχ.
Κατ τν Αον Παγκσμιο Πλεμο, μαζ πγαμε αχμλωτοι στν Ρωσα, λλ σ διαφορετικ λχο. Ατς πρτα μνασε σ να Μοναστρι τς πατρδος του, κα μετ λθε δ ς ρασοφρος Μοναχς.
Ολους μς δδασκε πρτα μ τ παρδειγμ του, κα λχιστες φορς μ τ στμα λγοντας ρητ π τν Φιλοκαλα, τν ποαν εχε διαβσει λοκληρη 10 φορς. Τελειθηκε μέ γιο τλος στ γηροκομεο τς Μονς, τν ρα πο ο Πατρες ψαλλαν στν κκλησα τ «Φς Ιλαρν...» στν γρυπνα τς Κυριακς τς ρθοδοξας. Ηταν λικας 89 τν. Μαζ του ερσκοντο δο νοι δελφο τς Μονς. Ο νας ξιθηκε κα εδε ν βγαν ψυχ του π τ σμα σν μα μικρ νμφη κα ν περνάῃ τ νταβνι πρς τος Ορανος. Σ δκα μρες τν εδε πλι διος δελφς στν πνο του κα τν ρτησε. «Πτερ Αξντιε, πς περσατε τ τελνια;». Δν εχα καννα πρβλημα, πτερ. Μνο να μικρ δαιμνιο τς πορνεας τλμησε ν πλησισ στ πδια μου, λλ ταν τ κοταξα ξαφανσθηκε». Εθε μ τς εχς του ν ερωμε κα μες λγες σταγνες το Θεου λους κα ξιωθομε τς Ορανου βασιλεας.
-πειδ Γρο Ησχιε, εσθε παλαιτερος Μοναχς στν Μον μας, χετε κοσει στορες γι λλους παλαιοτρους Πατρες;
Να. Μο εχαν διηγηθε ο γερονττεροι Πατρες, ταν μουν νος Καλγερος, γι τν Ιερομναχο Γρηγριο. Ατς γεννθηκε στς Κολλνες Λακωνας τ 1841, κα λθε στ Μοναστρι μας τ 1864.
Ηταν νας π τος σκητικτερους δελφος τς Μονς κα τ ζωνταν παρδειγμα τς ληθινς μοναχικς ζως.
 κτμων Μοναχς, τ στριγμα τν δυντων δελφν στ πνευματικ τους προβλματα, σεβασττερος λων τν ερομονχων, κμη κα τν Ηγουμνων. Παρ᾿ τι εχε γκδη κλη, ποα τν νγκαζε ν μν νηστικς γι μι δο μρες, οδποτε παυσε γι μι δεκαετα. ν εναι μοναδικς φημριος τς Μονς. Σ' ατν νθεταν καθκοντα ναπληρωτο ο γομενοι π. Συμεν κα π. Ἰάκωβος, σκις πουσαζαν π τν Μον. πεβωσε στ γηροκομεο τς Μονς τ 1927 μσα σ πνευματικ γαλνη. 
Μο διηγθηκαν κμη ο παλαιο Πατρες κα γι τν μοναχ Ησαα. Ατς γεννθηκε στ Πτρα τ 1850, κα λθε στν Μον τ 1880. Ηταν Μοναχς μ γενναο γωνιστικ φρνημα πο θμιζε Πατρες το Λαυσαϊκο. Τ σπουδαιτερο γνισμ του, πο εχε βλει στν αυτν του μχρι τ βαθει του γερματα, ταν τι δν ξπλωνε ποτ στ κρεβτι.
Καθταν τς νκτες σ να σκαμν κα προσευχταν συνεχς. Αν θελε λγο ν κοιμηθ, κουμποσε τ κεφλι του πνω σ' να τραπεζκι πο εχε βλει μπροστ του. 
πφευγε τελεως τν κατκρισι. Οταν λοι ο Πατρες εργζοντο σ κοινς ργασες τς Μονς, πως π.χ. στ μζεμα τν λιν, π. Ησαας ργαζταν παρμερα γι ν μν κούῃ τος λλους κα ν μ παρεκτρπεται πρς τν κατκρισι.
Προαισθνθηκε τον θνατν του πρν 24 ρες, κα κλεσε λους τος Πατρες γι ν συγχωρηθον. πλθε πρς τ ορνια σκηνματα μ χαρ κα γαλλασι τ 1920, σ λικα 70 τν. Εθε μ τς προσευχς του κα μες ν μιηθομε κτι π τν σκητικ του διαγωγ. μν.
Μο διηγθηκαν κμη ο παλαιο Πατρες, κα γι δο θαματα το Προσττου μας Αγου Νικολου το θαυματουργο.
Τ πρτο χει ς ξς: Κατ τ 1916, λγ το πολμου, μαστζετο κσμος π τν πενα κα τν φτχεια. Ττε στ Μοναστρι μας, πρχε λεσμα μνο γι μα παρασκευ ψωμιν. Γι᾿ ατ κα ο μοναχοί π. Χρσανθος κα π. Μιχαλ, κατβηκαν στν ποθκη ν κοσκινσουν τ τελευταο σιτρι, ν τ λσουν κα ν ζυμώσουν τ τελευταο ψωμ. ν συζητοσαν μεταξ τους γι τν δυστυχα πο γργορα θ τος ταλαιπωροσε, παρουσισθηκε ξαφνικ μπροστ τους νας σπρογνης παππος. Τος επε: 
λογετε Πατρες, τ κνετε;
-Ο Κριος, Πτερ, καλς ρσατε. π πο μς ρχεσθε;
-γ προρχομαι π τ Μρα τς Λυκας.
-Α, π᾿ κε κατγεται κα Παππος μας, Αγιος Νικλαος προσττης τς Μονς μας.
ς τ περντε δ; Εχετε σιτρι ν ζσετε κα ατ τν χρονι;
τ πο βλπεις, Πτερ, εναι τ τελευταο. Μετ μνο Θες κα Αγιος Νικλαος γνωρζουν τ θα κνουμε.
Ο Αγιος Νικλαος πρε λγο σιτρι στ χρια του, τ ελγησε κα χωρς ν τος επ τποτε, ξαφανσθηκε. Εκτοτε ο Πατρες, παρ τς δσκολες συνθκες σέ παγκόσμια κλίμακα, δν πενασαν, διτι φρντιζε γι᾿ ατος Αγιος Νικλαος.
Τ δετερο θαμα πο γινε τ 1911, σχετζεται μ τν πανγυρι το Αγου Νικολου. κενη τν μρα, λγ φουσκοθαλασσις, δν πλησασε καννα ψαροκϊκο γι ν γορσουν ψρια ο Πατρες. Ττε εχαμε στν Μον ς παραμγειρα τ Δκιμο Μοναχ Γεργιο, τν μετπειτα ξακουστν γι τν σκητικτητ του Χατζη-Γιργη.
Ατς μ τν παρρησα πρς τν Θε κα τν γιτητα πο διθετε π τ μικρ του χρνια, προσευχθηκε κα λπη τν πατρων μεταβλθηκε σ χαρ κα γαλλασι. Τν νκτα τς ν λγ Πανηγρεως, βαλαν ο μγειροι ν μαγειρεσουν φασλια.
Τ πρω μως κποιος δελφς πο κατβηκε στν παραλα, εδε παραδξως πολλ κα μεγλα ψρια, βγαλμνα στν ξηρ. Τ εχε συμβε; Μ τν προσευχ το Δοκμου Γεωργου, θλασσα φουρτονιασε κμη περισστερο κα βγαλε στν ξηρ τ ψρια. πγαν ο Πατρες, τ πραν κα γινε πανηγυρικ τρπεζα μ τ συνηθισμνο πσημο φαγητ.
-Ετοιμζεσθε τρα περισστερο γι τν λλη ζω, πτερ Ησχιε;
Προσπαθομε τρα στ τελευταα, σο μπορομε, λλ νος μου τρχει πτε π δ κα πτε π᾿ κε. Τρα μο λθε κα νο τηλεγρφημα: Ενας πνος μ ρχισε στ πδια, σν ν μ σουβλζουν μ τρυπνι. Ττοιο πνο πρτη φορ τν ασθνομαι στν ζω μου. Εναι κι ατ σημδι τι καιρς πλησιζει γι τν ναχρησι. Μο επαν ο Πατρες τι ο πειρασμο ρχονται στ μελλοθντο, τρες μρες νωρτερα γι ν τν πειρξουν.
ς θ σωθομε μες ο γδοτες Μοναχο, πτερ Ησχιε;
σες δν δικαιολογεσθε ν μ σωθτε. Εχετε στ χρια σας τ για βιβλα. Σ᾿ ατ θ βρτε τος τρπους γι ν ποκτσετε τς ρετς· τν νηστεα, τν σιωπ, τν ταπενωσι κα λλες.
-Γιατ χρειζεται νηστεία στν ζω μας, πτερ Ησχιε;
Η νηστεα χρειζεται μνο γι τν κκοπ τν παθν. Αλλο σκοπ δν χει. Οταν γνουμε ληθιν παιδι το Θεο, χωρς πθη κα μαρτες, νηστεα δν μς βλπτει ββαια, λλ οτε κα μς φελε. Οπως κα ο μαθητα το Κυρου μας, δν χρειζοντο ν νηστεουν διτι σαν μ τν Νυμφο Διδσκαλο Χριστ. Ο νος μοναχς πρπει ν νηστεύῃ γι ν καταπολεμσ τ πθη, λλ κα γροντας στν λικα δν χει νγκη π αστηρ νηστεα.
ς θ ποκτσουμε τν μνμη το θαντου, πτερ Ησχιε;
Ατ εναι τ κυριτερο. λλ καλοπρασι κα καλοφαγα εναι, ο πι μεγλοι χθρο της. Η μνμη το θαντου μς χαρζει σταδιακ ταπενωσι, φβο Θεο κα ερηνικ προσευχ. Ο Πατρες μς λγουν ν βυθζουμε τν σκψι μας στν ρα το θαντου μας, στν ρα τς μελλοσης κρσεως, κα στν πντησι πο θ δσ Δικαιοκρτης Θες γι τ προορισμ τς ψυχς μας. Ολες ατς ο σκψεις μς προκαλον συντριβ κα τ μτια μας βουρκνουν. Στ βθος τς καρδις μας θ φυτρσ λπδα τι μς γαπ κα μς συγχωρε Θες. Καθημεριν μως ν προσπαθομε ν χουμε τ πνθος, διτι μ ατ ρχεται σωτερικ ταπενωσι κα γα πλτης.
ποι ργα θ σωθ Μοναχς, πτερ Ησχιε;
Δν σζεται μ τ ργα του, λλ μ τν βαθει ταπενωσι. Ομως γι τν Μοναχ, λα χρειζεται ν τ κν. Ο μετνοιες, ο γρυπνες, ο προσευχς, πακο, πομον. μες εκολα γριεουμε, ταν κποιος μς λγξ μς προσβλ. Ατ δεχνει τι δν χουμε κμη προοδεσει στν ρετ τς ταπεινσεως. Ο ταπεινς εναι σν τ γαϊδορι. Τ κτυπς κα δν σο μιλει. Τ βρζεις κα δν σο παντ. Τ μεταφρεις που θλεις κα δν ντιδρ, στω κι ν εναι βαρυφορτωμνο. Αμποτε λοιπν κι μες ν μιμηθομε τς νστικτδεις ρετς τν ζων κα γργορα θ φθσουμε στν πθεια.
-Γνωρζεις λλους Πατρες εσεβες λαϊκος π τ Αγιον Ορος, ο ποοι εχαν νρετο βο;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου